Linda lacht, Linda huilt, Linda lacht

Bon Pascu, Leve de Koningin en eindelijk weer een WARME DOUCHE


Na een dag hard werken en een verkoelende duik in het zwembad, besluit ik dat ik nu toch eindelijk maar eens moet voldoen aan alle verzoeken: bij deze eindelijk weer eens een teken van leven van mij.:)
Ik weet dat het veel te lang geduurd heeft voor ik iets nieuws heb geplaatst. Sorry voor degenen die mijn leven blijkbaar zo uitermate boeiend vinden. :P

Toen ik mijn vorige stukje schreef, moest ik nog beginnen met de cursus catamaranzeilen. Het lijkt inmiddels al een eeuwigheid geleden dat ik die afrondde! Het was een erg leuke cursus. Ik zeilde met een huisgenootje en een (niet mis te verstane (A) ) instructeur op volle zee en leerde de beginselen van het oploeven, afvallen, ruime wind en aan de wind varen en wenden en gijpen. Ja, ja impressive, voor iemand die nog nooit had gezeild :) De golven werden elke week hoger en we werden kletsnet, maar dat maakte niets uit, want de watertemperatuur is hier gemiddeld 27 ºC.

In de tijd daarna ging het lekkere leven met zon, strand en feestjes in de weekenden gewoon door. Het is hier een komen en gaan van mensen (met bijbehorende afscheidsfeestjes :D) en ik voel me nog steeds prima op mijn plek op Curaçao.
We hebben onder andere optredens gezien van The Living Jukebox – twee Amsterdamse vrouwen die een act opvoeren en daarbij verzoeknummers zingen – en De Dijk. Verder een leuk salsafeest gehad op de Mi Dushi Partyboat. Een feestboot die je afkunt huren en die na een stuk varen voor anker gaat bij een stil strandje.

Naast de vijf honden en de parkietjes en kwartels in de volière, hebben we thuis inmiddels ook twee papegaaien die de gemoederen hier bezig houden. De eerste papegaai kreeg de toepasselijke naam Croky (van die chips..) en toen er een week later een tweede papegaai bijkwam, kreeg die de bijpassende naam Pepsi (goeie combi…toch?). Inmiddels oefenen Pepsi en Croky hard met het leren van kinderliedjes door mijn ‘Eigen-wijs’ cd.

Marloes en ik zijn 1 april verhuisd naar een tweepersoonsappartement, wat erg lekker is. En ik heb nu m’n eigen auto: een nog oudere en verrottere bak dan die we al hadden, een Nissan Sunny uit ’89 (!) waarvan de bumper met tape vastzit en het dak zodanige slijtage heeft dat het bijna een open jeep wordt, maar de motor is erg goed en hij rijdt uitstekend, dus ik ben er erg blij mee! Tot nu toe is het enige wat ik ermee gehad heb, kapotte achterlichten. Kom ik aan op een feestje: “Leuk dat je er bent, weet je dat je beide achterlampen het niet doen?” :S :S :S Maar goed, even schrikken, maar de volgende dag de doorgebrande zekeringen vervangen en alles was weer prima.

Van 8 t/m 23 april had ik twee weken paasvakantie. Heerlijk :)
De eerste drie dagen van mijn vakantie heb ik mijn duikbrevet gehaald. Ik heb genoten van het onderwaterleven. Bij het naar beneden gaan heb ik zo’n ontzettende pijn aan mijn oren door het drukverschil, dat ik me iedere keer afvraag waarom ik dit ook alweer leuk vind, maar eenmaal beneden zou ik het liefst uren blijven. Oftewel: het duiken is ontzettend leuk. Sinds ik mijn brevet gehaald heb, heb ik dan ook al talloze duiken weer gemaakt. Bij één van die duiken kwamen we twee schildpadden tegen, waarvan er één een stuk met ons mee zwom!

Eerste paasdag ben ik met m’n huisgenoten naar een Papiamentse paasmis geweest. Een hele belevenis. Doordat het paasverhaal bekend is, kon ik nog een beetje volgen waar het over zou moeten gaan, maar het was natuurlijk weer een ervaring op zich om als groep macamba’s tussen de Antillianen in een grote kerk te zitten. Thuis hadden vervolgens een gezellige paasbrunch met z’n allen.


Dan het grote nieuws, waarover ik lang heb getwijfeld of ik het hier zou schrijven, maar op deze manier krijgt iedereen het in ieder geval direct te horen (tenminste.. de mensen die de moeite nemen het hele verhaal te lezen..) en hoef ik het verhaal niet talloze keren te vertellen bij thuiskomst.
Paasmaandag kreeg ik een telefoontje van Kars dat hij het niet meer zag zitten tussen ons. Hij hield niet meer van mij als vriendin en dus kwam er op 17 april na 3 jaar, 10 maanden en 9 dagen (Tijs, ik hoor je denken ‘vrouwentic’ :D ) een einde aan Kars&Linda, vriend&vriendin.
Voor mij kwam dit behoorlijk onverwachts en de klap was ook enorm. Ik ben er een tijd lang erg kapot van geweest en natuurlijk ben ik dat nog steeds wel, maar inmiddels kan ik er zonder in huilen uit te barsten over praten en schrijven.
Het is allemaal vooral erg onwerkelijk, mijn onzekerheid is groot (Hoe ziet de toekomst eruit, tussen mij en Kars, maar ook tussen mij en wederzijdse vrienden?) en de tweede klap zal ongetwijfeld bij thuiskomst komen (Wat moet ik in hemelsnaam doen, al die weekenden??), maar op dit moment kan ik het hier in ieder geval vanaf me af zetten en weer in redelijke mate genieten van het lekkere leventje. In Nederland zie ik dan wel weer verder.


Tot zover het ‘Linda huilt’ gedeelte. Inmiddels voel ik me dus weer een heel stuk beter, niet in de laatste plaats door het bezoek dat ik de afgelopen weken heb gehad. Gerard vond me zo zielig dat hij – na de kampioenswedstrijd met Heren 1, gefeliciteerd met de promotie! – het eerste het beste vliegtuig heeft gepakt om me te komen troosten en afleiden. Lieffff! Het was erg fijn om even m’n hart te kunnen luchten en weer verder te gaan.
Hij heeft ook zijn Open Water Brevet gehaald en we hebben samen gedoken op Playa Kalki, waar we een enorme murene (soort van dikke onderwaterslang) van zeker drie meter tegen kwamen.
Vrijdag 28 april vierden we hier Koninginnenacht. Op Mambo waren Guus Meeuwis en De Band Zonder Banaan, en daardoor ook de gehele macamba-bevolking van Curaçao. Overbodig om te zeggen dat het best druk was, maar ook errug gezellig.
Nog een detail van op de dansvloer: kom ik daar opeens Josée Wagena tegen, een oud teamgenootje uit Scheemda! Dat was wel erg grappig om hier ineens een bekende van thuis te zien.
Zaterdag vierden we een Koninginnedag in Willemstad die ook in Nederland had kunnen zijn, met kraampjes, een braderie en een podium met allerhande optredens, alleen dan met 100% zon-garantie. En warm was het!

Na Gerard kwamen dinsdag 2 mei ook papa en mama voor een weekje over. We waren nog twee dagen met z’n vieren en verbleven in een luxe appartement vlakbij de Schroederschool. Heerlijk om weer even ouderwets verwend te worden. Je brood wat voor je gesmeerd wordt ’s ochtends om kwart over zes, een warme douche, niets hoeven betalen :D en iedere avond uit eten. Kortom: ik heb een weekje genoten.
Dat zij het eiland al hadden gezien, maakte dat ik niet meer verplicht langs de Boca’s, het Kura Hulanda museum en door het Christoffelpark hoefde en dat we alle tijd hadden om te ontspannen, een aantal (voor hen) nieuwe, kleine strandjes te bezoeken, bij te praten en mee te doen aan De Quiz. Een fenomeen dat ook in veel steden in Nederland gespeeld schijnt te kunnen worden, maar wat ik niet kende. In teams van vijf personen beantwoord je 80 algemene kennis vragen in een prima sfeertje. Beetje moeilijk te omschrijven, maar woensdag 7 juni ben ik Café De Toeter voor de Groningse editie. Zie ik je daar, Anita?? De afpraak met Nicolet en Jetteke staat :D

Wat Gerard, papa en mama net gemist hebben, is de opening van de Pontjesbrug. De beroemde loopbrug tussen de wijken Punda en Otrobanda lag vrijdag 12 mei na de restauratie (vertraging: slechts anderhalve maand :D) weer in de Sint Annabaai. Op de Julianabrug werd vervolgens nog langzamer gereden dan anders…

Met mijn stage gaat het ondertussen prima. Op de Schroederschool is het erg leuk. Mijn coach heeft me direct flink in het diepe gegooid. Hij bleek niet vatbaar voor mijn verzoek vier dagen in de week voor de klas te staan en de vijfde dag te gebruiken voor voorbereiding en verslaglegging (de opzet vanuit de PA) en dus geef ik gewoon vijf dagen in de week les met als gevolg dat mijn verslag nog niet veel voorstelt, want in het weekend is er zoveel meer te doen… Maar goed, het bevalt dus verder prima. De sfeer is erg leuk en ik pas er goed tussen.
De twee weken voor de paasvakantie hadden we op de hele school een Antillenproject, waarbij we met de klas op schoolreis gingen naar de struisvogelfarm en een dominotoernooi hadden (zie foto’s)
Woensdag 24 mei is mijn laatste stagedag. We gaan de hele dag leuke dingen doen in het thema circus, compleet met optredens, een Zweeds loopspel, knutselen, spelletjes e.d.

En dan ga (moet…) ik over een kleine twee weken alweer naar huis! De laatste weken zijn ontzettend snel gegaan. Het lijkt gisteren dat ik afscheid nam van iedereen thuis, op de Grote Markt en in Hoogezand.
Een weekendje Bonaire zit er niet meer in, maar afgelopen weekend ben ik wel begonnen met mijn Advanced Duikcursus. Zondag ga ik een diepe duik maken naar een wrak en woensdagavond een nachtduik!
Verder nog even met een aantal huisgenoten naar FC Groningen dat hier een toernooi speelt. Zonde dat ik de hype thuis heb gemist, maar we hebben de ontknoping van het voetbalseizoen hier op de voet gevolgd!
Misschien nog een keertje surfen, vrijdag 26 mei m’n afscheidsfeestje, heel misschien nog naar Klein Curaçao, verder bruinbakken en natuurlijk nog mijn auto proberen te verkopen.

Over 10 nachtjes kom ik dan weer naar huis. De laatste nacht zit ik in het vliegtuig, dus wie kan rekenen, weet dat ik op zondag 28 mei op Schiphol land. Voor de mensen die me daar zullen afhalen: tot snel!
En voor alle anderen: tot 12 juni zit ik ongetwijfeld verslagen te typen :S, maar na die tijd hoop ik jullie allemaal snel te zien!


Nou, ik heb in ieder geval weer bijna 3 A4 volgeluld. Hopelijk maakt dat het lange wachten een beetje goed. Rest me nog de Pabo’ers onder jullie leuke laatste LIO-dagen te wensen en heel veel plezier op Ameland voor de volleyballers die dat eiland dit weekend onveilig gaan maken!

Tot snel!



Veel liefs Linda