Ik ben gewoon in Tibet!

Heey lieve mensen!

De reis gaat verder en ik dacht, laat ik jullie toch weer via dit mooie medium laten meegenieten van mijn belevenissen.

Zaterdag 14 juli ben ik met Ruth vertrokken naar China. Na enige vertraging (hmmm, drie uur lang geen treinen tussen Groningen en Zwolle..), toch nog op tijd op Schiphol aangekomen en het vliegtuig gehaald.
Zondagmiddag zijn we veilig geland in Beijing, waar we zonder enige moeite door de douane zijn gekomen: onze tassen zijn uberhaupt niet door een scan geweest. We reizen met een groep van in totaal 18 personen vanuit Nederland via reisorganisatie Shoestring. Deze mensen ontmoetten we op het vliegveld. Ook troffen we daar onze Chinese gids, Yeanne. Het is haar eerste reis als reisbegeleidster en die onervarenheid zou tijdens onze eerste dagen meermalen blijken...
Alle hotels en hostels die we onderweg zullen hebben, zijn al geregeld en geboekt, dus over slaapplaatsen hoeven wij ons geen zorgen te maken, evenals over trein- en vliegtickets onderweg.
Ons eerste hotel was prima. Klein kamertje met 2 bedden en eigen badkamertje. Beetje harde bedden, dat wel. Na het inchecken hebben we met de hele groep gegeten bij een Chinees op de hoek. De babi pangang nog even niet besteld JW, wel prima diner gehad. Eten met stokjes konden we gelukkig al.
Na het eten ontstaat er enige consternatie in de groep, omdat blijkt dat de treintickets naar Lhasa voor later die week, nog niet allemaal geboekt zijn. Er zijn wat gehaaide kenaus die daar nogal een probleem van maken, wij besluiten alles maar te nemen zoals het komt en wel te zien hoe en wanneer we in Lhasa aankomen.
Na het eten gaat het grootste gedeelte van de groep naar de Peking Opera. Wij besluiten op eigen houtje erop uit te trekken en alvast op zoek te gaan naar het grote Plein van Hemelse Vrede. Met wat handen en voeten vragen we de weg, de Lonely Planet doet de rest. Na een wandeltocht van een half uur komen we uit op het immense plein (met zijn 800 bij 500 meter het grootste plein ter wereld), wat ook na zonsondergang drukbevolkt is. We schieten wat plaatjes 'by night', kijken naar de kinderen die tientallen grote vliegers oplaten op het plein, komen op de foto met even zovele Chinezen die deze Europese meiden reuze-interessant vinden en genieten van de sfeer op het plein. De taxi brengt ons uiteindelijk voor 50 cent weer terug naar ons hotel, waar we vanwege de jetlag - of zullen het toch ook die harde bedden zijn? - helaas nog lang niet in slaap komen.

Maandag 16 juli vertrekken we op tijd richting de Chinese Muur. Via onze reisgids wordt er een excursie georganiseerd naar 'The Great Wall'. Wij vinden in onze Lonely Planet echter een route die ons veel uitdagender lijkt. Een heel stuk verderop, waar de muur nog niet gerestaureerd is en wat door het massatoerisme ook nog niet ontdekt is. We zoeken de metro, en reizen tussen veel werkverkeer naar de andere kant van de stad. Daar treffen we drie Franse jongens die hetzelfde plan hebben w.b. het ontdekken van de muur. We delen een zgn. minibus, hebben het erg gezellig onderweg en vinden voornamelijk onszelf heel stoer. :D De taxichauffeur rijdt overigens als een dolle. We halen vrachtauto en bussen zowel links als rechts, zowel in de bocht als over het fietspad aan alle kanten in en hebben voor geen enkel rood stoplicht stil gestaan :S. Maar we hadden wel lol.... Vanaf Jinsanling namen we de kabelbaan omhoog naar de muur en volgden die voor 10 km naar een volgend plaatsje. De Muur is erg indrukwekkend. Er zijn inderdaad weinig toeristen en dus genieten wij extra van het mooie uitzicht en kunnen we op ons gemakje de afstand klimmend, stijdend en dalend in de brandende zon, in zo'n drie en een half uur afleggen. Erg voldaan komen we vervoglens via een tokkelbaan over het water aan bij de parkeerplaats in Simatai, waar onze taxichauffeur ons oppikt en aan het eind van de middag weer veilig aflevert in Beijing.

Na de succesvolle aanbevelingen uit de Lonely Planet, besluiten we dinsdag ons reishandboek maar weer te vertrouwen. Een van de hotspots van Beijing is het Zomerpaleis. Het immense complex van tempels, paleizen en tuinen waar de vroegere Chinese keizers de zomers doorbrachten. In plaats van de bus of de taxi, namen wij de boot hier naar toe. Het duurt allemaal iets langer dan wij hoopten, maar we genieten allebei van deze manier van reizen. De centrale plekken in het Zomerpaleis zijn druk bezocht, gelukkig weten wij ook hier tentoonstellingen en plekken te vinden waar we rustig kunnen rondkijken, zitten en genieten.
Op de terugweg naar het hotel laten we de taxi rijden via het nieuwe Olympisch Stadion. Kijk, kunnen wij volgend jaar weer heel stoer zeggen dat we dat gezien hebben.. :D Helaas werd er nog druk gebouwd, dus veel verder dan foto's vanaf de buitenkant zijn we niet gekomen, maar toch.
's Avonds hebben we een acrobatenshow bezocht in de buurt van ons hotel. We zagen een anderhalf uur durende show van kinderen van 5 tot 20 jaar die de mooiste dingen lieten zien op eenwielers, met diabolos, met van die draaiende schoteltjes (8 p.p.!) en acrogym van de bovenste plank. Very impressive.

Woensdag 18 juli zijn we opnieuw op tijd vertrokken en zijn we op weggegaan naar de Verboden Stad. Dit paleizencomplex achter het Plein van Hemelse Vrede was de verblijfplaats van de keizers tijdens de Ming en Qingdynastieen. Het geheel was al die tijd verboden terrein voor de inwoners van de stad. Binnen de muren is werkelijk een complete stad gebouwd, met meer dan 1000 kamers. Hier hebben we de hele middag rondgedwaald. Erg fascinerend geheel.
's Avonds zijn we om 19.00 uur vertrokken naar het station om vanaf daar de trein te nemen naar Lhasa. De dagen ervoor zijn 'de kaartjes' voor een groot deel va nde groep centraal thema gebleven. Uiteindelijk hebben wij ons gelukkig nergens druk om gemaakt, wat ook niet nodig was geweest, want we zijn dus gewoon volgens plan, allemaal de 18e vertrokken richting Lhasa.

Het spoor vanaf Beijing naar Lhasa is slechts een jaar geleden gecompleteerd en is een hoogstaand stukje wegenbouw. De weg is ruim 4000 km lang en vooral het laatste deel door Tibet ligt op een hoogte van meer van 4000 meter. De Chinezen zouden de Chinezen niet zijn, als ze er niet een record aan zouden verbinden: op het hoogste punt, 5042 meter is een stationetje neergepland dat daarmee hoger is dan het hoogste station over de Andes in Peru, en daarmee het hoogste station ter wereld. Ach, leuk recordje.
De slaaptrein stelt verder niet al te veel voor. We hebben drie smalle bedjes boven elkaar en delen een cabine met 6 bedden met drie Chinese meiden. We zitten twee dagen in deze trein. De omstandigheden zijn minimaal (niet te vergelijken met de Japanse Singansen die ik in mijn hoofd had...), maar de prachtige uitzichten maken veel goed. Onderweg komen we langs besneeuwde Himalayatoppen, zien we honderden grazende yaks en af en toe een nomadendorpje.

Gisteren arriveerden we vervolgens in de hoofdstad van Tibet, Lhasa. Deze stad is veel kleiner dan Beijing en ademt inderdaad een heel andere sfeer. Omdat Tibet is ingelijfd door China en steeds meer Chinezen hier het alledaagse leven zullen beinvloeden en bepalen, zijn we met de hele groep erg blij dat wij deze Tibetaanse cultuur kunnen zien en opsnuiven. Ruth en ik zijn gelukkig beide goed gezond en hebben geen last van hoogteziekte. Vandaag hebben we de Jokhangtempel bezocht in het centrum van Lhasa. Hier wordt het beeld bepaald door buddhabeelden en gebedsmolens. Indrukwekkend is het wel. De stad is ruim en men doet alles lekker rustig aan. We hebben voor een paar euro nog wat sieraden gekocht op de markt en hebben met een handjevol andere toeristen yakboterthee gedronken op een binnenplaats tussen de Tibetaanse monikken en nonnen.
We blijven nog een aantal dagen in Lhasa en zullen verder reizen langs drie Tibetaanse bergdorpjes om vervolgens door Chengdu en Canton in China terug te vliegen op 4 augustus. Zover is het gelukkig nog lang niet. We genieten eerst nog twee weken verder van het leven en de mensen hier. We gaan nu eens even kijken 'wat de pot schaft' hier en op zoek naar een goed restaurant.

Wordt vervolgd!
Veel liefs, Linda en Ruth

(voor de liefhebbers: ruthdrewerl.waarbenjij.nu)

Oh ja, het fototoestel heeft het moeilijk, dus foto's komen later! XXX